U Americi preminuo Kosta Papić, čovek koji nikada nije zaboravio svoj Novi Sad

Čovek koji je zaslužan što se bista Mileve Marić Ajnštajn našla u Srpskoj kulturnoj bašti u Klivlendu i što naša nekadašnja sugrađanka nije zaboravljena. 

Papić je bio neko kome je rodni grad ostao u srcu i kada je otišao u pečalbu i koji nikada nije zaboravljao svoje korene i svoju istoriju. Sahranjen je 4. februara u srpskom manastiru  blizu Barbertona u Ohaju, gde je živeo od 1957. godine.

Kosta Papić je rođen 1929. godine u Novom Sadu. U Muškoj gimnaziji je maturirao 1948. Za vreme školovanja pomagao je ocu u berberskoj radnji u Almaškoj ulici. Još nije završio gimnaziju, kada mu 1945. godine umro otac. Da bi očuvao pravo da drži samostalnu radnju, od koje je porodica živela, Kosta je morao da položi majstorski ispit i tako je postao berberski majstor. Školovanje nastavlja u Beogradu, na Elektrotehničkom fakultetu, gde je diplomirao 1954. godine. Kao elektroinženjer radio je nekoliko godina u Novom Sadu, a zatim se, na poziv strica, seli u SAD. Kao elektroin-

ženjer zaposlio se u gumarskoj industriji fime „B.F.Goodrich”. U poslu je brzo napredovao, tako da ga je firma uputila u Koblenc u Nemačkoj da, kao jedan od projektanata, rukovodi izgradnjom tamošnje gumarske fabrike. Zanimljivo je da je ta fabrika 1977. godine preseljena u „Tigar“ iz Pirota.

Oženio se 1961. godine sa Sofijom iz srpske iseljeničke porodice Topalski, koja još od 1933. godine drži u Barbertonu restoran „Beogradske bašte“. Po povratku iz Nemačke napustio je posao u firmi i preuzeo vođenje porodičnog restorana.

U Americi se brzo uključio u kulturni i društveni život srpske iseljeničke zajednice Zajedno sa suprugom i decom bio je član hora mesne pravoslavne crkve u kojem je postao predsednik. Prilikom proslave 600-godišnjice Kosovske bitke, na Gazimestanu, gostovao je sa svojim horom. Bio je član tamošnjeg Hilandarskog odbora i potpredsednik Kongresa srpskog ujedinjena, a kao i predsednik odbora Istočnoameričke eparhije SPC bio je izaslanik za učešće u gradnji hrama Svetog Save. U Beogradu je sarađivao sa Odborom za gradnju hrama, obezbeđujući pri tome značajna finansijska sredstva za gradnju, kao donaciju Srba iz SAD. I lično je bio donator pa je, između ostalog, kupio dva zvona za Hram. Spomenik Milevi Marić Ajnštajn u Klivlendu podigao je o svom trošku.  

Za rad među srpskim iseljenicima u Americi, SPC je odlikovala Kostu Papića Ordenom Sv. Save prvog reda.

Iako je veći deo života proveo u SAD bio je svim srcem vezan za rodni Novi Sad i za svoju kuću u Salajci. Svoju ljubav prema rodnom gradu prenosio je na sve članove porodice, sina i dve kćeri, pa i na svojih osmoro unučadi.

 L. Prodanović