Sinovi „slavnih” kriminalaca nastavljaju stopama očeva

Najpre je sin Kristijana Golubovića, kog je od očiju javnosti skrivao gotovo dve decenije, dospeo je u medije jer je, kako se sumnja, u centru Beograda nasrnuo na mladića Uroša P. i drvenom palicom mu polomio nos.

Lazar Đukić, Kristijanov naslednik, rođen je 1994. godine u Beogradu. Kristijan i njegova supruga Danijela odlučili su tada da u izvodu iz matične knjige rođenih Kristijan ne bude naveden kao njegov otac jer je Golubovićev život tada visio o koncu.

Sve to Golubović je ispričao prilikom učešća u jednom rijaliti programu, rekavši da je pre ulaska u rijaliti otišao u opštinu i priznao očinstvo. Do tada, starateljstvo nad Lazarom imala je njegova baba, majka Kristijanove žene Danijele, koja je, navodno, zabranila Lazaru da govori o svom ocu zbog Kristijanovog ponašanja.

Kristijan Golubović je jedan od malobrojnih preživelih iz filma o žestokim momcima devedesetih godina prošlog veka „Vidimo se u čitulji”. U policijskoj akciji 2010. godine uhapšen je sa svojom majkom Milankom. Ona je zajedno s Kristijanom privedena i zadržana u pritvoru. Sumnjičila se da je sa sinom i još nekoliko članova grupe učestvovala u dilovanju droge, što je ona negirala pred istražnim sudijom. Kasnije je oslobođena optužbe zbog nedostatka dokaza, a Kristijan trenutno izdržava kaznu, a u zatvoru bi trebalo da bude do 2020. godine. Nekoliko puta je podnosio molbe za uslovni otpust da bi učestvovao u rijaliti programu.

Inače, Kristijanov otac je bio u zatvoru zbog teške pljačke koja je završena ubistvom.

Zoran Šijan bio je prvi čovek „surčinaca”, nekada najbolje organizovanog kriminalnog klana u Srbiji, a njegovi muški naslednici izgleda da su krenuli njegovim stopama pa svako malo pune stranice crnih hronika.

Poslednji incident Šijanovih naslednika dogodio se sredinom prošle nedenje, kada je njegov vanbračni sin Vukašin (20) uhapšen s još dvojicom mladića zbog sumnje da je učestvovao u pucnjavi na Novom Beogradu u kojoj je u šaku ranjen Stefan R. (30).

Najmlađi Šijan osumnjičen je da je podstrekivao druga da ubije muškarca koji je pokušao da spreči divljanje te grupe mladića.

Vukašin Šijan je Šijanov sin kog je dobio u vanbračnoj vezi s Gordanom, nekadašnjom drugaricom pevačice Goce Božinovske, Šijanove tadašnje supruge.

Vukašinov polubrat Mirko Šijan takođe je dobro poznat organima reda po bahatom ponašanju. On je hapšen i privođen zbog tuče ispred jednog ugostiteljskog objekta na Kopaoniku. On je 2016. godine privođen i zbog kokaina, a dobro je poznat i po bahatoj vožnji i izazivanju udesa.

Zoran Šijan bio je prvi čovek „surčinaca”, nekada najbolje organizovanog kriminalnog klana u Srbiji. Bivši reprezentativac u kik-boksu Zoran Šijan ubijen je 27. novembra 1999. godine u 35. godini. Šijanovo ubistvo ostalo je nerešeno iako su se pominjali mogući egzekutori.

„Kralj” sintetičke droge u Srbiji dr Milan Zarubica prvi put je uhapšen 2003. godine zbog proizvodnje velike količine amfetamina. S njim je tada uhapšen i njegov otac Filip, koji je bio optužen za pakovanje i ugovaranje preuzimanja tableta. Sin je tada dobio 11 godina robije, a otac dve.

Roditelje i decu nije „zaobišao” ni privredni kriminal. Marta 2011.  godine uhapšeni su Branko Jocić, bivši direktor JP „Putevi Srbije”, i njegova majka Radmila. Lisice su stavljene još i nekolicini Jocićevih saradnika, kojima se na teret stavlja da su prilikom ugovaranja radova na sanaciji klizišta na području opština Krupanj i Loznica zloupotrebili pare dobijene od Evropske banke.

Tačna statistika o broju krivičnih dela u koja roditelji uvuku decu ne postoji. U policiji se slažu da, iako su takvi događaji pojedinačni i ne dešavaju se često, pojava nije beznačajna, a najčešće su kod sitnijih kriminalaca u pitanju imovinski delikti. Kao po pravilu, očevi vode decu u džeparenja, krađu robe za preprodaju ili obijanja stanova jer lako prođu kroz prozor, a majke u tipovanja, prosjačenja i prevare.

On je u zatvoru proveo 14 meseci, a 10. maja ove godine osuđen je na pet godina zatvora.

Od Radmile Jocić, majke Branka Jocića, oduzet je stan površine 63 kvadratna metra u Loznici.

Za dobrog poznavaoca dešavanja u kriminalnim vodama Marka Lopušinu takve pojave nisu iznenađenje.

– Deca uče i prihvataju ono što vide od svojih roditelja – ističe Lopušina u izjavi za „Dnevnik”. – Stvorene su generacije delinkvenata i kriminalaca i „kuću” kriminalističke manufakture teško je brzo iskoreniti. Ne postoji način da se dete kriminalca izbavi iz kandži zla i postane uzoran građanin.

Taj poznavalac dešavanja u tzv. srpskom podzemlju ističe da, bez obzira na to što je reč o pojedinačnim slučajevima, kriminalističke aktivnosti naslednika „slavnih” očeva nisu za zanemarivanje i država uspeva da im stane na put.

– Obim kriminala u našoj zemlji se ne povećava, bez obzira na to što je mafija promenila taktiku delovanja. Ipak, zahvaljujući odlučnosti države, danas nemamo nijedan organizovani kriminalni klan, kao što su to devedesetih i kasnijih godina bila dva najmoćnija u Beogradu – ističe Marko Lopušina.

M. Bozokin