KOJI JE JEZIK NAJTEŽI ZA UČENJE? Evo šta kaže Institut za međunarodnu službu; NA TOJ LISTI JE I SRPSKI

U ovoj kategoriji su i hrvatski, bosanski i crnogorski jezik.

To znači da se srpski smatra umereno teškim jezikom, i da je potrebno u proseku oko 1.100 časova formalnog učenja da bi se dosegla profesionalna radna sposobnost (Professional Working Proficiency).

Poređenja radi:

Kategorija I (najlakši): španski, francuski, italijanski, norveški – 600–750 sati

Kategorija II: nemački – oko 900 sati

Kategorija III: srpski, ruski, grčki, hindi – oko 1.100 sati

Kategorija IV: arapski, kineski, japanski, korejski – 2.200 sati

Najteži jezik za učenje za izvorne govornike engleskog jezika, prema klasifikaciji američkog Foreign Service Institute-a (FSI), jeste japanski. Za ovladavanje japanskim na nivou profesionalne radne sposobnosti potrebno je više od 2.200 sati intenzivnog učenja. Razlozi za to su brojni – od potpuno drugačije gramatike, u kojoj glagol uvek dolazi na kraj rečenice, preko veoma razvijene kulture formalnosti koja se ogleda u jeziku, do složenog sistema pisanja koji obuhvata tri pisma: hiraganu, katakanu i kineske znakove – kandži – kojih ima na hiljade.

Uz japanski, u istu najtežu kategoriju FSI svrstava i arapski, kineski (mandarinski) i korejski jezik, koji se svi odlikuju velikom lingvističkom i kulturološkom udaljenošću od engleskog. Ovi jezici predstavljaju poseban izazov ne samo zbog gramatike i izgovora, već i zbog pisma koje je u potpunosti drugačije od latiničnog, što ih čini izuzetno zahtevnim za učenje.

FSI ovu klasifikaciju bazira na iskustvima svojih diplomata tokom obuke i boravka u zemljama čiji jezik uče. Srbija se, dakle, ne nalazi u najtežoj kategoriji, ali je njen jezik znatno kompleksniji za engleske govornike u odnosu na zapadnoevropske jezike. Tome doprinose padeži, slobodan red reči, složena glagolska vremena i dva pisma.

I. R.